غول

ستاره هایی که تمام هیدروژن درون هسته اشان را به هلیم تبدیل کرده اند.این ستارگان در بالای رشته اصلی در نمودار هرتسپرونگ راسل قرار دارند.البته ستارگان داغ ودرخشان رشته اصلی نیز گهگاهی ستاره غول نامیده می شوند.ستارگان درخشنده تر از غولها ،ابرغول یا هایپر غول نامیده می شوند.

یک ستاره غول از یک ستاره هم جرمش در منطقه رشته اصلی،درخشنده تر،بزرگتر وسرد تر است.قطر آنها بین ۱۰ تا ۱۰۰برابر خورشید بوده و درخشندگیشان نیز بین دهها تا صدها برابر خورشید است.این ستارگان از رده درخشندگی II (غول های خیلی درخشنده) یا III(غولهای با درخشندگی میانه)  هستند.چگالی وفشار گاز در این ستاره ها بسیار کمتر از ستاره های کوتوله است.

ستارگان زرد رشته اصلی از رده طیفی G  بعنوان ناحیه جدایی ستارگان رشته اصلی از غولها به حساب می آیند.

ستاره هایی که جرم اولیه اشان کمتر از ۲۵/۰ برابر جرم خورشید باشد طی مراحل تحول ستاره ای به ستاره ای غول تبدیل نمی شوند.این ستاره های سبک طی گذران زندگی ،درونشان به شکل ناحیه ای همرفتی مخلوط خواهد شد( یعنی دارای هسته ای چندان  قابل تعریف نخواهند بود) و می توانند به سوختن هیدروژنشان طی دهها میلیارد سال (بسیار بیشتر از سن کنونی کیهان)ادامه دهند.

در آخر با تمام شدن هیدروژن در تمام لایه هایشان به یک کوتوله سفید هلیومی تبدیل خواهند شد.

 واژه مرتبط:ستارگان زیر غول

غول آبی

غول قرمز