ستاره های نوترونی با مغناطیدگی و انرژی میدان مغناطیسی بسیار بالا.این ستاره ها از عوامل ایجاد شراره های نرم گاما تجدیدشونده یا SGR به حساب می آیند.بدنبال ستاره لرزه در این ستاره های مغناطیسی پرتوهای ناگهانی وتکرار شونده ای در ناحیه گامانرم تا اشعه ایکس سخت تولید می شود.شدت میدان در این ستاره ها به ده بتوان 15 گاوس هم می رسد.نام سه عدد از نمونه های شناخته شده در راه شیری عبارت است از SGR1900+14 SGR1806-20 SGR1627-41 گفتنی است اعداد استفاده شده بیانگر مکان چشمه این پرتوها به شکل میل و بعد می باشد که البته در حال حاضر تطابق چندانی با مکان واقعی آنها ندارند.فقط بدلیل گیج نشدن ستاره شناسان هنوز از این نامها استفاده می شود.
آدرس و همراهی احتمالی این اجرام با باقیمانده های انفجارهای ابر نواختری موجب شکل گیری این عقیده شد که آنها ستاره نوترونی هستند.یکی از ویژگیهای مهم این اجرام دوره ای بودن انفجارات آنهاست که می تواند طی هر 100 یکبار با انفجارات شدید وکوتاه مدت به تولید فوتونهای با انرژی تا چندین مگاالکترون ولت بپردازد.
توان دریافتی از این انفجارات در زمین از هر چشمه کیهانی دیگری قویتر است.میدان مغناطیسی بسیار قوی ستاره ،پوسته ستاره را تحت فشار قرار می دهد وموجب ایجاد شکاف در آن می شود واین موجب تحریک امواج آلفون(Alphven) و دادن انرژی به الکترونهای مغناطکره ستاره می شود.شکاف های کوچک موجب پدید آمدن انفجارات نسبتا" ضعیف وفراوان تر وشکاف های عمقی وسرتاسری تر و ترکیب های دوباره میادین مغناطیسی هم عامل ایجاد انفجارهای نادرتر وشدیدتر مگنتارها می شود.
مگنتارها علاوه بر تابش پرتوهای گامای پرانرژی وناگهانی ،چشمه دائمی پرتوهای اشعه ایکس کم انرژی(2 تا 10 الکترون ولت) هم به حساب می آیند.مگنتارها دارای تغییرات دوره ای در تابش بین5 تا 8 ثانیه هم هستند واین تغییرات به حضور لکه هایی داغ در سطح ستاره نوترونی نسبت داده می شود.وجود میدان مغناطیسی بسیار قوی از مشاهده حالت اسپین داون SGR وبا توجه به مشاهده پرتوهای کم انرژی اشعه ایکس اثبات شده است.تفسیر این مشاهدات این است که مانند تپنده های رادیویی ،ستاره های نوترونی هم به دلیل تابش دوقطبی از میدان مغناطیسی شان انرژی از دست می دهند.
واژه های مرتبط:
ستاره های مغناطیسی