خروج از مرکز که بانماد e هم شناخته می شود یکی از پارامترهای مداری است که بیانگر مقدار کشیدگی مدارهای بیضوی شکل می باشد.خروج از مرکز با تقسیم نمودن فاصله دو کانون بیضی بر قطر بزرگ آن بدست می آید.خروج از مرکز بین یک تا صفر می باشد بطوریکه یک مدار دایروی دارای خروج از مرکز صفر وخروج از مرکز یک مدار هذلولوی کاملا" کشیده یک می باشد.هرچه مدار یک جسم بیضی تر باشد خروج از مرکز آن از صفر فاصله گرفته وبه یک نزدیک تر می شود.در میان سیارات منظومه شمسی خروج از مرکز سیاره تیر از همه بیشتر است.