تلسکوپ شکستی خود شامل دو نمونه می باشد.
تلسکوپهای نوع اول از دو عدسی محدب یکی بافاصله کانونی وقطر زیاد با نام عدسی شیئی( که خود می تواند دارای چند عدسی کوچک باشد) که تصویر اولیه را تشکیل می دهد ودیگری با فاصله کانونی وقطر کم با نام عدسی چشمی که تصویر اولیه را بزرگ می کند تشکیل شده است.اگر فاصله کانونی عدسی شیئی را F1 وفاصله کانونی عدسی چشمی را F2 بنامیم دو عدسی در فاصله ای برابربا مجموع فواصل کانونی شان یعنی F1+F2 درون یک لوله قرار می گیرند. این تلسکوپ تصویری وارونه می دهد ومهمترین ایراد آن عیب رنگی است.تلسکوپهای شکستی که در بازار موجود می باشند عموما" از این نوع می باشند البته در تلسکوپهای جدید عدسی های اصلی از چند عدسی نازک به هم چسبیده با نام عدسی های آپوکرومات یا مدل ساده وارزان تر آکرومات تشکیل شده اند وایرادهای آنها تا حد بسیار زیادی کاسته شده است.
در تلسکوپهای نوع دوم عدسی چشمی یک عدسی مقعر است ودر فاصله ای از عدسی شیئی قرار می گیرد که پرتوهای نور قبل از متمرکز شدن در نقطه کانونی آن دوباره به حالت موازی در می آیند و وارد چشم می شوند.این نوع تلسکوپ تصویری مستقیم می دهد ولی در مقایسه با نمونه اول تلسکوپهای شکستی ٬میدان دیدشان یعنی مساحت تصویری از آسمان که در هر لحظه قابل مشاهده است کمتر است
تلسکوپ گالیله ای از این نوع می باشد.
