یک عدسی مرکب که ابیراهی رنگی آن تا حدودی برطرف یا تصحیح شده باشد.
وقتی پرتوهای نور از عدسی می گذرند مسیر آنها تغییر می کند، این تغییر مسیر پدیده شکست نامیده می شود. با توجه به اینکه مقدار شکست ،تابعی از طول موج نور ورودی است هنگام عبور از عدسی، نور به مؤلفه های تشکیل دهنده خود تجزیه می شود و هر کدام از مؤلفه ها تصویری جداگانه از منبع نور اصلی ایجاد می کند، بنابراین تصویر منبع نور اصلی بعد از عبور از عدسی به صورت تکرنگ نبوده و حلقه های رنگین اطراف آنرا احاطه خواهند کرد. در عدسیهای آکروماتیک این ایراد به حداقل می رسد.اما چگونه؟ عدسیها بصورت ترکیبی از 2 یا3 عدد عدسی نازکتر جداگانه که جنس در نتیجه خواص شکست هر کدام متفاوت است ساخته می شوند. معمولا" از شیشه های فلنیت و کراون به عنوان دو شیشه سازنده عدسی های مرکب استفاده می شود. هنگام طراحی چنین عدسی های مرکبی تنها می توان تعداد محدودی طول موج را در نظر گرفت بنابراین عدسی آکرومات برای همان چند طول موج خاص مناسب است ( معمولا" دو طول موج در پهنه قرمز و آبی طیف انتخاب می شوند ) و بقیه نور ها همچنان خطایی البته در سطح بسیار کمتر که خیلی مواقع قابل صرف نظر کردن است ایجاد می کنند.عدسی هایی که در بیشتر از دو طول موج طراحی شده باشند با نام عدسی آپوکرومات شناخته می شوند.
تلسکوپهایی که دارای عدسی آکروماتیک باشند با نام تلسکوپهای آکروماتیک شناخته می شوند. پیشنهاد ترکیب دو عدسی برای از بین بردن خطای رنگی اولین بار در سال 1757 توسط John Dolland نور شناس انگلیسی ارائه شده است.
قابل ذکر است تلسکوپهایی که دارای عدسی های آپوکرومات باشند هم تلسکوپهای آپوکروماتیک نامیده می شوند که البته کیفیت و قیمت آنها بیشتر است.