اتوبوس فضایی بوران
فضاپیمای بوران (به روسی: Буран به همان معنای بوران در فارسی) یکی از فضاپیماهای شاتل اتحاد شوروی است. بوران تنها شاتل فضایی شوروی بود که بطور کامل ساخته، و در مدار زمین آزمایش شد.
برنامه بوران هم‌زمان با پروژه شاتل آمر‌یکا در دهه ۷۰ میلادی در شوروی سابق آغاز شد. بعد از مطالعات اولیه، در سال ۱۹۷۵ ساخت آن آغاز شد و اولین پرواز آزمایشی آن در سال ۱۹۸۵ انجام شد. با وجود تمام مزیت‌هایی که بوران نسبت به نمونه آمریکایی خود داشت، برنامه آن به علت کمبود بودجه لغو شد. در حقیقت بودجه بوران به ساخت و توسعه موشک هوا به هوای کوتاه‌بُرد مولینا اختصاص یافت.
شاتل بوران، یکی از انعطاف پذیرترین فضاپیماهای ساخته شده در دنیا است. این شاتل فضایی به علت وزن کمتر و داشتن موتورهای جت توانایی پرواز مستقیم از روی باند به مدار زمین را داشت یا می توانست توسط یک هواپیمای آنتونوف An-225 به ارتفاعات بالا منتقل و از همان جا به سمت مدار زمین پرتاب شود. در کنار این مسئله، ارتفاع کمتر بوران، میدان دید بیشتری را به خلبان می‌داد. میزان بار حمل شده توسط بوران در حدود چهار تن بیشتر از شاتل های آمریکایی بود و به علت کمتر بودن قطعات تعویضی در هر پرواز، هزینه کمتری را برای پرتاب بعدی تحمیل می‌‌کرد.
همچنین برخلاف شاتل‌های آمریکایی، فضاپیمای بوران امکان پرتاب، پرواز مداری، و بازگشت و فرود کاملا خودکار و بدون نیاز به سرنشین را دارا است.