اشعه ایکس
اشعه ایکس یا پرتو ایکس (اشعه رونتگن) قسمتی از طیف الکترومغناطیس با طول موج کوتاه حدود 0.1 تا 100 آنگستروم یا 0.01 تا 10 نانومتر است .انرژی فوتونهای اشعه ایکس بین 100 الکترون ولت تا حدود 100کیلوالکترون ولت است.اشعه ایکس زمانی که یک اتم تحریک شده مدارهای درونی٬ به حالت پایه خود بر می گردد یا زمانی که یک ذره باردار(معمولا" الکترون) باحرکت سریع تحت تاثیر میدان مغناطیسی اطراف هسته اتمهای سنگین منحرف شده یا شتاب میگیرد (این نوع تابش٬ تابش برمشترالانگ نامیده می شود)تولید می شود.برخلاف اشعه گاما این اشعه منشاءهسته ای ندارد.
علاوه بر مطالعه اجرام سماوی که دارای تابش در منطقه اشعه ایکس هستند در بلورشناسی و عکسبرداری از اعضای داخلی بدن و عکسبرداری از درون اشیای جامد و به عنوان یکی از روش‌های تست غیرمخرب در تشخیص نقص‌های موجود در اشیای ساخته شده (مثلاً در لوله‌هاو...) کاربرد دارد.
گفتنی است ستاره های معمولی دارای تابش بسیار بسیار ناچیز در محدوده اشعه ایکس (وحتی رادیویی)هستند.خورشید بدلیل نزدیک اش دارای این مقدار اشعه قابل کشف است.تنها ستاره های که در شرایط خاص برای نمونه حول یک سیاهچاله می چرخند دارای تابش اشعه ایس می شوند.