این دنباله‌دار را پی یر مشن، همکار شارل مسیه، در سال ۱۷۹۰ میلادی کشف کرد. اما به علت رصد های ناقص و شتابزده اطلاعات چندانی از آن تهیه نشد و این سبب شد مدتی نسبتا طولانی در آسمان گم شود. تا اینکه در سال ۱۸۵۸ دوباره توسط هوریس تاتل (Horace Parnell Tuttle)کشف شد و بررسی جدی‌تر آن آغاز شد. این دنباله‌دار با دوره تناوب ۶/۱۳ ساله گذرهای قبلی از کنار خورشید را در سال های ۱۹۶۷، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۴به نمایش گذاشته است و اینک گذر سال ۲۰۰۸ را پیش رو داریم.
این دنباله دار منشاء بارش شهابی دب اصغری است که در اواسط ماه دسامبر هرساله به اوج می رسد.
منبع :http://www.nojum.ir/sky/articles/90/